- interlokutorka
- interlocuteur
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
interlokutorka
Regardez d'autres dictionnaires:
interlokutorka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. interlokutorkarce; lm D. interlokutorkarek, {{/stl 8}}{{stl 7}}forma ż. od rz. interlokutor. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
interlokutorka — ż III, CMs. interlokutorkarce, lm D. interlokutorkarek «kobieta rozmawiająca z kimś; rozmówczyni» Podziękował swojej interlokutorce za miłą rozmowę … Słownik języka polskiego
rozmówczyni — ż I, DCWMs. rozmówczynini; lm D. rozmówczyniyń «kobieta rozmawiająca z kimś lub z którą ktoś rozmawia; interlokutorka» Przysłuchiwać się uważnie słowom rozmówczyni … Słownik języka polskiego
rozmówczyni — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż III {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba płci żeńskiej, która z kimś rozmawia; ta, do której kierujemy swoje słowa; interlokutorka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spierać się, żartować z rozmówczynią. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
